საბჭოური წარმოების სარბოლო ტექნიკა დასავლეთში იმაზე პოპულარულია, ვიდრე წარმოგვიდგენია. მაგალითად, გერმანიაში საქართველოდან ფორმულა ვოსტოკოს კლასის რამდნმე ესტონური ღიაბორბლიანი ავტომობილი გაიყიდა, რომლებიც იქ ვეტერანი ავტომობილების რბოლებში მონაწილეობენ.
პოპულარობით სარგებლობს კლასიკური ავტომობილებიც. მაგალითად რუსეთის ახლანდელი პრეზიდენტის ნაქონ „ზაპოროჟეცში“ ვიღაცა 10 ათას დოლარას იძლევა, მოტოციკლ „ურალში“ კი 16 ათასსაც კი იხდიან. მაგრამ ყველაზე ძვირად ახლახანს ძველი სპორტული „ლადა“ შეფასდა, რომელიც რალის რბოლებისთვის ვილნიუსშია მომზადბული.
მას ფლორიდაში 40 ათას დოლარად ყიდიან!
„ვიჰური“ - ასე ერქვა საწარმოს, სადაც „ლადას“ სარბოლო ვერსიებს ამზადებდნენ. ფლორიდაში გასაყიდად გამოტანილი ავტომობილი სწორედ „ვიჰურის“ მიერ, 1987 წელსაა მომზადებული. მისი სახელია Lada VFTS. ასეთი ავტომობილი დაახლოებით 30 ცალი დამზადდა.
„ვიჰურში“ ტოლიატიში დამზადბულ სერიულ ავტომობილებს მთლიანად შლიდნენ და ბევრ ნაწილს უცვლიდნენ. ძრავა „ლადას“ წარმოების იყო, ოღონდ მისი სიმძლავრე 160 ცხენის ძალას აღწევდა. სიმძლავრის ზრდას ძირითადად „ვებერის“ წყვილი კარბურატორით, განსხვავებული ფაზების მქონე გამანაწილებელი ლილვით და ანთების ფაზების შეცვლით აღწევდნენ. გამოსაბოლქვ სისტემას მოხსნილი ჰქონდა მაყუჩი. 160 ცხენი სრულიად საკმარისი იყო იმისათვის, რომ 860-კილოგრამიან ავტომობილს შესანიშნავი დინამიკური მახასიათებლები ჰქონოდა.
მოდიფიკაცია უტარდებოდა გადაცემათა 5-საფეხურიან მექანიკურ კოლოფსაც, რომელსაც საფეხურები დაახლოებული ჰქონდა. დიფერენციალი თვითბლოკირებადი იყო, გადაბმულობის ქურო „საქსის“ წარმოების, ამორტიზატორები „ბილშტაინის“. სამუხრუჭე დისკებს გასაგრილებელი ნახვრეტები ჰქონდა. სალონში კი სარბოლო ყაიდის სავარძლები და დამცავი კარკასი იდგმებოდა.
გარედან ამ ავტომობილს ადვილად ამოიცნობდით ბორბლების განიერი თაღებით და მოხსნილი ბამპერის ცარიელი ადგილებით - ამით შედარებით უმჯობესდებოდა აეროდინამიკა და რაც მთავარია, ავტომობილს რამდენიმე კილოგრამი აკლდებოდა...